Oh wonderlijk lichaam – deel 3 : Hoofd
Zoals beloofd. Deze keer lekker verwonderen over het hoofd.
Nu je dit leest ben je er al bij met je hoofd. Heel even wat afgeleid wellicht omdat iemand wat zegt op whatsapp, maar direct weer terug bij deze letters. Of nee, je dwaalt weer af naar een leuk youtube filmpje.
Of ben ik het zelf ? Mijn hoofd vind het heel leuk om te bedenken wat anderen zouden doen, maar wat voornamelijk een projectie is van wat ik zelf zou doen.
Goed, ben je er bij ? Of zit je met je hoofd in wolkengebied ?
Of in het zand ?
Ik snap best als je hem daar wilt laten. Zo’n hoofd is ook zo immens zwaar. Gelukkig wordt het gaande een mensenleven wat makkelijker om die meloen op je nek te houden. Als je net uit de baarmoeder bent gegleden, wil dat hoofd nogal wel eens op vreemde plekken eindigen. Eventjes had je hem hoog gehouden, tot het weer met een plof op de grond terecht komt. Als je een paar jaar ouder bent is het zeer plezierig en rustgevend om met je hoofd ergens tegen aan te bonken. Als we ouder worden houd dat meestal wel weer op. Dan doen we het alleen op hele mooie deephouse muziek. Schudden met je hoofd heeft klaarblijkelijk toch vaak een kalmerend effect. Of het nu op muziek doen, ja-knikken, je haar in de war brengen omdat je vind dat dat verleidelijk is. Maak je hoofd los, doe eens gek.
Maar een losbol wordt dan weer niet serieus genomen. Als je weinig beweging in je hoofd hebt en je hem strak boven je lichaam houd sta je vaak aan het hoofd. Mensen vinden je belangrijk. En jijzelf vaak ook.
Ook het hoofd vind zichzelf belangrijk. Soms polst het nog even met de buik of het een goed idee is, maar het hoofd heeft al gauw een antwoord paraat. Dit kan natuurlijk ook een gerecycled idee zijn. Gedachtes houden ervan gerecycled te worden. Dat is dan weer zo knap van het brein. Of eigenlijk, daarvoor is het brein gemaakt, het is de natuur van het brein om gedachtes te produceren. Dus als je een keer een middagje over hebt. Lekker op de bank zitten en gedachtes bekijken. Nog beter dan de realityserie van Peter Jan Rens. Als je ouder wordt kan het zijn dat bepaalde gedachtes zo vaak voorbij zijn gekomen dat het gemakkelijker wordt om die gedachtes te produceren dan om voorrang te geven aan nieuwe. Die nieuwe gedachtes zijn er ook, alleen wat meer stilletjes op de achtergrond. Die moet je er dan echt even bij trekken. Soms helpt het ook om iets totaal onverwachts te doen, of iets te doen wat je nog nooit gedaan hebt. Ineens blijkt dat bij al die nieuwe onverwachte dingen ook weer nieuwe gedachtes horen.
Het hoofd heeft heel veel leuke features. Je kunt er de zintuigen vinden bijvoorbeeld. Het zit allemaal best dicht bij elkaar. Je oren, ogen en mond zijn naaste buren en gelukkig hebben ze niet vaak bonje. Mensen lijken vaak te vergeten dat je twee oren hebt en 1 mond, dus dat het hoogst waarschijnlijk de bedoeling is dat je meer luistert dan praat. Of zou het gewoon onhandig zijn om twee monden te hebben ? Als dat was geweest kon je een leuk hoorspel inspreken met jezelf.
Naarmate je ouder wordt gaat je hoofd vaak naar voren hellen. Totdat je 80 jaar bent en een beetje op een schildpad begint te lijken.
Tot het bijna niet meer overeind te houden valt en je voorover in een bord met soep valt. Ik hoop dan dat het broccoli-soep is.
Maar ik heb er een hard hoofd in.
Nu we het hoofd gehad hebben wordt het volgende week tijd om meer te verwonderen over een ander lichaamsdeel ?
Hebben jullie suggesties ?
—
0 reacties